Δέντρο μοναξιάς
Είμαι ένα δέντρο μοναξιάς
σ΄ ένα μεγάλο κόσμο
σε τόπο σκοτεινό
κλαδιά εγώ απλώνω
Θα πάρει χρόνους κι άλλους
φεγγάρια θα γεμίσουν
η θλίψη της βροχής
βαθιά μου ρίζα
Συρία, Λέσβος, Πειραιάς
αφέντης μου όλος ο ντουνιάς
Παιδί του δρόμου είμαι εγώ
με μια μπουκιά ψωμιού βρεγμένη
φεύγει η ανάσα απ΄τη ψυχή
να φτάσει Ειδομένη
Στη Γερμανία να πάω λαχταρώ
η Αλεμάνια μακραίνει
μια έρημος η θάλασσα μπροστά μου
ότι άφησα
αυτό με περιμένει
Σύννεφα, ανθρώπους χαιρετώ
με λάσπη τα παιδιά μου τρέφω
παιδιά του ματωμένου δειλινού
σε μια σκηνή τα όνειρά μου
με λίγο γάλα να βγει η μέρα
Γύρω μου φωνάζουν όλοι
όλοι με το δικό τους δίκιο
εκείνοι που με θέλουν
εκείνοι που με διώχνουν
Είμαι ένα δέντρο μοναξιάς
σ΄ ένα μεγάλο κόσμο
σε τόπο σκοτεινό
κλαδιά εγώ απλώνω
///////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
////////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////////
