Μια Κυριακή

Κυριακή…του Θεού η μέρα…
Γυναίκας όνομα….
Επτά μέρες που ξεκινούν τελειώνοντας…
Όμορφο περιτύλιγμα θα βάλω…
Δίπλα στ’ άλλα τα έμψυχα..τα άψυχα θα τις βάλω….
Ν’ αφουγκραστώ τη μελωδία που σβήνει…
Να νιώσω τους στίχους που σιμώνουν…
Ζεστό ψωμί..μέλι…καφές..ζάχαρη και γάλα…
Είναι όμορφα τα μάτια της όταν με κοιτάζει…όταν με φροντίζει…
Εμένα…μόνο εμένα…
Η Κυριακή είναι αγάπη και η αγάπη Κυριακή..
Δίχως σήμαντρο εκκλησιά…
Χορταριασμένος δρόμος όταν φεύγει η αγάπη…
Θα γίνω όμορφος ν’ αγγίξω τα δάχτυλά της..
Όμορφος που είμαι όταν μ’ αγγίζει..
Σαν Κυριακή..
Ήχος λαμπρόηχος..
Φεγγοβολά η καρδιά…
Στα κρινόσπαρτα…
Στα σιδερόφραχτα…
Πλάθεται η πλάση…
Με ήλιο
Κρασί
Ένα φιλί
Θαύμα που ναι η ζήση
Σαν όνομα γυναίκας…

Σαν Κυριακή…


/////////////////////////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
//////////////////////////////////////////////////////////////////////

Το σακουλάκι

////////////////////////////////////////////////////////////////
Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
////////////////////////////////////////////////////////////////


Να μπορούσα, λέει, να κάνω την υπέρβαση. Να σπάσω το κέλυφος. Μόνο τα δικά μου δημοσιεύματα έχουν σημασία, μόνο τα δικά μου....
Γιατί να ασχοληθώ με το τι ανεβάζουν οι άλλοι, τι γράφουν οι άλλοι; Γράφτους στα παλαιότερα...είπαμε...μόνο τα δικά μου...
Μα...η επικοινωνία...μπλα μπλα μπλα...η ενσυναίσθηση...μπλα μπλα μπλα...η προσέγγιση....μπλα μπλα μπλα....ωχ αδερφέ μας ζάλισες...είπαμε....σημασία έχει τι ανεβάζω εγώ....σιγά να μη γράφω και σχολιάζω σε δημοσιεύματα των άλλων....το πολύ-πολύ...κάνω ένα like και τελειώνει η ιστορία...
Όμως...για στάσου ένα λεπτό....ξέρω ότι είμαι εδώ ή παραμένω απλώς παρκαρισμένος; Εν τη αγνοία μου; Εν τη αδιαφορία μου; Ε...είπαμε...σιγά τ΄ αυγά....μόνο τα δικά μου, οκ;
Και αν...λέμε ρε παιδί μου τώρα...αν ακουγόταν η φωνή μου με γράμματα σε αλλουνού ιστορία; Λες να τη διάβαζε τη φωνή μου; Λες ν΄ άκουγε....τα γράμματα μου; Και αν...λέμε τώρα...αυτό τον έκανε να βάλει τα δικά του γράμματα σ΄ ένα σακουλάκι και να τ΄ αφήσει κάτω από τη δική μου ιστορία; Έλα μωρέ χαζομάρες τώρα....σιγά μη μαζεύω σακουλάκια με τη φωνή και τα γράμματα των άλλων. Και που είμαι εδώ....και πολύ τους πέφτει.
Φαντάσου λέει να μαζεύονταν πολλά σακουλάκια...να μη μέναμε μόνο παρκαρισμένοι....να μη κάναμε μόνο που και που ένα like...στις καρδιές μας...στις πολυκατοικίες μας...στις δουλειές μας...στη ζωή μας. Ίσως τότε να μη χρειαζόταν καμία γέφυρα....και η άλλη η καραντίνα, όχι αυτή που ζούμε τώρα, η άλλη που την έχουμε ως ασπίδα...που βάζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας μέσα σ΄ αυτή...να μη την είχαμε ανάγκη.
Έλα μωρέ...μας σκότισες; Έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Είπαμε....μόνο τα δικά μου...τι δεν καταλαβαίνεις;

Ενσυναίσθηση

/////////////////////////////////////////////////////////////////////
Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
//////////////////////////////////////////////////////////////////////


Κοιτώντας και ξανακοιτώντας τη selfie πολιτικού ενταγμένου στον χώρο του Σύριζα με τον ετοιμοθάνατο Γλέζο καταλαβαίνεις πόσο λάθος είναι η έκφραση " έπιασε πάτο." Η άβυσσος δεν έχει πάτο. Το σκοτάδι της ψυχής δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.

Δεν θέλω να σταθώ σε πολιτικές ιδεολογίες. Εξάλλου, οι όροι πλέον " δεξιός, αριστερός, κεντρώος " δεν λένε πολλά πράγματα στον σημερινό δεκαπεντάχρονο του διαδικτύου που βομβαρδίζεται από ταινίες της Marvel και web applications.

Γράφοντας αυτές τις λέξεις θέλω να σταθώ σε έναν πόλεμο μεγαλύτερο από αυτόν της πανδημίας. Μεγαλύτερο από τη κλιματική αλλαγή ή το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.

Θέλω να σταθώ στον πόλεμο των λέξεων, των νοημάτων, των ιδεών. Η λέξη είναι η αρματωσιά μας. Το νόημα είναι η πανοπλία μας. Οι ιδέες είναι ο στρατός μας. Και ο στρατός μας είναι πανίσχυρος όταν είναι γέννημα, δημιούργημα και απότοκο της αλήθειας. Γιατί έχει συμβεί, είναι αποδεδειγμένο. Είναι πραγματικότητα.

Εμείς οι φιλελεύθεροι οφείλουμε να κερδίσουμε τη μητέρα των μαχών, τον πόλεμο των λέξεων. Σύμμαχος μας η πραγματικότητα. Τα προβλήματα θέλουν αληθινές λύσεις. Τα αληθινά διλήμματα απαιτούν ξεκάθαρες αποφάσεις.

Η μεγάλη τροφός της αριστεράς, η υποκειμενική ερμηνεία κατά το δοκούν, η υποκρισία, η πολιτική ορθότητα πρέπει να συντριβούν.

Όταν ο αληθινά άξιος επικρατήσει....
Όταν η αριστεία πρωταγωνιστήσει...
Όταν τα σύμβολά μας δεν κατακερματίζονται...
Όταν ανοίγει η αγορά μέσω των επενδύσεων και οι άνθρωποι βρίσκουν δουλειά και είναι ελεύθεροι να δημιουργήσουν, να σπουδάσουν, να αποκτήσουν, να απολαύσουν...

Τότε οι λέξεις " φιλελεύθερος" και " αριστερός " θα αποκτήσουν το αληθινό τους νόημα στα μάτια του σημερινού δεκαπεντάχρονου της Marvel.

Τότε ο Μπαλαούρας και ο κάθε Μπαλαούρας της αριστεράς θα έχει ηττηθεί.
Γιατί εγώ έχω κάτι που αυτός ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει.
Έχω τη λέξη.
Έχω το νόημα.
Έχω τη ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου και τη κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του.
Προχωράμε.