Σήμερα που γιορτάζεις...
( Για τον πατέρα μου τον Ηλία )
Σήμερα που γιορτάζεις, τι δώρο να σου κάνω ;
Λέω να πιω ένα καφέ μαζί σου
αν και τα λέμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό.
Μού λείπει η φωνή σου
ένας καφές ελληνικός πολλά βαρύς και όχι
σαν τη μιλιά σου την αδούλωτη.
Βρισιά γινόσουνα, πνίγει το άδικο όταν ψυχαρπάχτης γίνεται.
Σήμερα γιορτή λαμπρή θα κάνω, γιορτάζει ο Ηλίας
τα δώρα εσύ τα έφερες, ανθρωπιά και καλοσύνη
μόνο ένα χαμόγελο να είχες παραπάνω
στις πέτρες τις μυλόπετρες, στους μύλους τους ανεμόμυλους.
Σήμερα που γιορτάζεις εκεί θα σε γυρέψω
στον Πειραιά,στον Καναδά, στη Κυψέλη,
στον Πύργο, στη Σαλονίκη
σε σταυροδρόμι όπου οι πέντε στράτες σμίγουν
και σε φωτιά κακή να ψάχνεις την αλήθεια.
Τον δρόμο δεν σου δείξανε, από παιδί τις θύρες βρήκες
τις θύρες τις δικές σου «η χρεία τες κουρταλή ».
Χάντρες κομπολογιού, στιγμές οι θύμησες
στον Πλάτανο το σχολικό για μια Λεόντειο περιμένει.
Πήρε και σουρούπωσε, στον Πύργο θα τα πούμε.
Στεναχωριέται ο Μυκόνιος, το δάκρυ υγρό της Αμφιάλης
«μη στενοχωριέσαι », άκου τη φωνή
ένα τσιγάρο στη σκοπιά του ψάχνει ο φαντάρος
«μη στενοχωριέσαι » η φωνή ξέρει τι λέει
η φωνή θα είναι πάντα εδώ για μένα.
Σήμερα που γιορτάζεις, τι δώρο να σου κάνω ;
Αλλάξανε οι καιροί κι άλλοι ανθρώποι ήρθαν.
Νερό της θάλασσας θα πιω, τη θάλασσα θα μνημονέψω
μια θάλασσα κι εσύ,
γαλήνη ο θυμός σου.
Σήμερα που γιορτάζεις
Χρόνια σου πολλά στον ουρανό που βρίσκεσαι,
Χρόνια πολλά πατέρα,
σου λέω εγώ ο γιος σου
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
