Εκεί

 

Εκεί

( Για τον Γιώργο )

.............................................

Εκεί που έζησες

και μια 

και δυο 

και τρεις ζωές

Εκεί που ρίζες έβγαλες 

τις ρίζες του δέντρου ξεριζώνοντας

Εκεί που χώμα έφαγες

τη πέτρα έσπασες

τη φτώχεια 

τον δαίμονα 

τη πείνα

τέρμα τα γκάζια

σπασμένα φρένα

όλα τα νίκησες

εκεί που ο φάρος δείχνει φως

της ξενιτιάς ο ήλιος οδηγός

Μικρό παιδί κοιμήθηκες

με ροζιασμένα χέρια

πατέρας ξύπνησες

εκεί που σμίγουνε τα τρίστρατα

της αρετής

και της αλήθειας

και της δικαιοσύνης

Εκεί οι βιολέτες 

πάντοτε θ΄ανθίζουν

τα βράχια θα τσακίζουν

οι όμορφες ψυχές

ποτέ τους δεν πεθαίνουν

μόνο για ένα τσίπουρο

λίγο θα ξαποσταίνουν

στα πέρατα θα ταξιδεύουν

τη προκοπή και την ελιά

 μ΄ένα τσιγάρο θ΄ανασταίνουν

Τράβα λοιπόν εκεί στα πέρατα

εμείς πια τι να θαρρούμε;

Κι αν η βροχή μάς μούσκεψε

εκεί στα δυνατά σου μπράτσα

πάλι θα πάμε να κρυφτούμε

λίγο κρασί θα πιούμε

έγινες χελιδόνι πια

καλό ταξίδι 

θα σου πούμε....

////////////////////////////////////////////////

Τρύφωνας Παπαλεωνίδας

////////////////////////////////////////////////

Τα γράμματα

 

//////////////////////////////////////////////////////////////

Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας

//////////////////////////////////////////////////////////////

Ανέβαινες την ανηφόρα πηγαίνοντας σχολείο, θυμάσαι;

Όμορφο που θα έπρεπε να είναι το σχολείο…φωλιά…μήτρα. Απάγκιο…κρησφύγετο…ορμητήριο. Διάδρομος απογείωσης θα έπρεπε να είναι.

Κάποιες φορές είναι. Κάποιες άλλες, πολλές, δεν είναι. Σου πήρε χρόνια για να μάθεις ότι η άλλη ανηφόρα, εκείνη της ζωής τελειωμό δεν έχει.

Όλα αυτά τα γράμματα. Γιατί λένε ότι είναι 24; Είναι πολύ περισσότερα ειδικά αυτά που δεν γράφονται. Αναρίθμητα. Σταγόνες βροχής…φυλλώματα δέντρων. Γυμνός χωρίς γράμματα ο άνθρωπος, δέντρο χωρίς φύλλα. Γράμματα χωρίς νοήματα, δέντρο χωρίς ρίζες.

Η μεγάλη πορεία….το μεγάλο ταξίδι…εκεί φαίνεται αν τα δάκρυα γεννούν μόνο δάκρυα….αν ο κόπος γεννά τον άθλο…ή…ή αν δεν ήσουν αυτό που έδειχνε το είδωλό σου ότι θα γίνεις.

Υπάρχουν κι άλλα γράμματα. Από το Γάμμα είναι η Γη. Από το Γ είναι η Γυναίκα. Αναβλύζει η ζωή από εκεί. Όμορφα που είναι τα γράμματα…όμορφη που είναι η ζωή…

Δεν είχες όλα αυτά στο μυαλό σου…μικρό παιδί καθώς ανέβαινες την ανηφόρα για το σχολείο. Είχες άλλα πράγματα να σκεφθείς…άλλα πράγματα…του καιρού τα θάματα..του τοκετού τα κλάματα..

Κόπηκε ξάφνου το λουρί στο σακίδιο..έπεσε κατω. Δεν πρόλαβες να το σηκώσεις από κάτω κι άκουσες τη φωνή του:

Ο κυρ-Ανδρέας ο μανάβης είχε δει τη σκηνή με το σακίδιο. Γράμματα πολλά δεν ήξερε…ήξερε πολλά…ήξερε καλά τι θα σου έλεγε σε δυο δευτερόλεπτα που φύλαξες βαθιά μέσα σου..

- Ε μπαγάσα! Σου πέσαν τα γράμματα!