Κυριακή…του Θεού η μέρα…
Γυναίκας όνομα….
Επτά μέρες που ξεκινούν τελειώνοντας…
Όμορφο περιτύλιγμα θα βάλω…
Δίπλα στ’ άλλα τα έμψυχα..τα άψυχα θα τις βάλω….
Ν’ αφουγκραστώ τη μελωδία που σβήνει…
Να νιώσω τους στίχους που σιμώνουν…
Ζεστό ψωμί..μέλι…καφές..ζάχαρη και γάλα…
Είναι όμορφα τα μάτια της όταν με κοιτάζει…όταν με φροντίζει…
Εμένα…μόνο εμένα…
Η Κυριακή είναι αγάπη και η αγάπη Κυριακή..
Δίχως σήμαντρο εκκλησιά…
Χορταριασμένος δρόμος όταν φεύγει η αγάπη…
Θα γίνω όμορφος ν’ αγγίξω τα δάχτυλά της..
Όμορφος που είμαι όταν μ’ αγγίζει..
Σαν Κυριακή..
Ήχος λαμπρόηχος..
Φεγγοβολά η καρδιά…
Στα κρινόσπαρτα…
Στα σιδερόφραχτα…
Πλάθεται η πλάση…
Με ήλιο
Κρασί
Ένα φιλί
Θαύμα που ναι η ζήση
Σαν όνομα γυναίκας…
Σαν Κυριακή…
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
