Δεν
πάει κάτω η μπουκιά
η
σύνταξη μια τόση δα σταλιά
σειρήνες
που τον πήγαν μακριά
και
λόγια που πίστεψε πολλά.
Για
ένα πράσινο κήπο κάποτε ξεκίνησε
μυριόπαθος
ο βίος σαν μούχρωμα κακό αρχίνησε.
Στη
βάλτα τσάπισε αμούστακο παιδί
και
στα καπνά στη Ξάνθη
στου
χρόνου το γιαπί.
Τα
χέρια ροζιασμένα και φθηνός παράς
ετούτη
η πατρίδα δεν ήτανε για μας.
Στο
Γκελζενκίρχεν ένα κρύο πρωϊνό κατάκρυο
με
τον ήλιο πίσω μίλια τον ελληνικό...
Καπνός
από το φουγάρο μονάχα μαύρος βγαίνει
καπνός
του τρένου
της
ξενιτιάς καημός
η
φάμπρικα δεν μπόρεσε ποτέ να περιμένει.
Σαν
στα πίσω γύρισε
στην
όψη αλλαγμένος
χέρια
και πόδια πλήγιασε
εδώ
πάλι εργάτης
για
πάντα ριζωμένος.
Κατεβασιές
σαν έβαλε ο άγριος χειμώνας
ο
κυρ-Ανέστης πάλι του κάκου θα προσμένει
ν΄
ανθίσουνε οι μυγδαλιές
κι
ολόφυτος ροδώνας.
Τα
χρόνια τώρα πέρασαν
η
αστροφεγγιά είναι λίγο λυπημένη
για
το αμούστακο παιδί που έγινε άντρας
θεριστής
για
τη χαρά που μάτωσε του χρόνου ο χαλαστής.
Σαν
λιόγερμα γαρυφαλλένιο
σαν
ένα μάγουλο
από
δάκρυα μουσκεμένο...
Τώρα
ο κυρ-Ανέστης
κάθεται
σκυφτός
στο
δείλι της ζωής
λίγη
χαρά να στάξει
να
του δίνανε μια στάλα φως...
Δεν
πάει κάτω η φτωχική μπουκιά
η
σύνταξη μια τόση δα σταλιά...
Για
ένα πράσινο κήπο κάποτε ξεκίνησε
τον
γητευτή τον χρόνο αντάμωσε
μα
τη γητειά στερήθηκε.
Τα
χέρια ροζιασμένα και φθηνός παράς
ετούτη
η πατρίδα δεν ήτανε για μας...
///////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας
Παπαλεωνίδας
//////////////////////////////////////////////////
