Μια ιστορία θα σας πω
για
δυο κοτσύφια φοβισμένα
το
χώμα γη που περπατούν
ανάσα
που αναπνέουν
μια
οικογένεια αυτά
ένας
χτύπος
μια
καρδιά.
Για
πολιτείες του πέρα κάμπου
μακρινές
για
ήλιους αστραφτερούς
ξεκίνησαν
καλύτερο
το ένα το κοτσύφι
στου
δρόμου τα μισά ξεχώρισε
το
άλλο πίσω άφησε.
Σε
κατάφυτους ροδώνες έφτασε
σ΄
απάνεμα λιμάνια
το
δεύτερο αγκομαχά
σε
πέτρα
κακοτράχαλη.
Άξια
πολλά δεν έκανε
άξια
πολλά δε κάνει
το
πρώτο
δεύτερο
είναι πια
δυο
χτύποι τώρα
δυο
καρδιές
σε
πολιτείες
μακρινές
χωρίζουν
οι ανασαιμιές
αναμνήσεις
σκούρες
μουντές
θολές.
Απ΄
τους ροδώνες
πέταξε
ψηλά
κοτσύφι
πια δεν είναι.
Σαν
έβγαλε αετού φτερά
η
γη μικρή του φάνηκε
τον
ουρανό λαχτάρησε
τα
σύννεφα
τον
ήλιο.
Πετρίτης
Αιγαιόγλαρος
τ'
άλλο κοτσύφι άφησε
στη
λήθη βούτηξε
στη
λησμονιά
εμπόδιο
του ήταν
τώρα
πια
να
φύγει θέλει μακριά
όλο
και πιο ψηλά
να
φτάσει.
///////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας
Παπαλεωνίδας
///////////////////////////////////////////////////
