/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει πλην
όμως η κακιά σκουριά της αριστεράς δεν φεύγει εύκολα.
Είναι φορές που σκέφτομαι ότι ο Θεός μας τιμώρησε πολύ
σκληρά για τα κρίματα της μεταπολίτευσης...σαν να περάσαμε για 4,5 χρόνια
κάποιου είδους καθαρτήριο.
Από την άλλη, αφήνοντας τον Dante Alighieri και τη
Comedia Divina, είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και ο δικός μας Θεός είναι ο Θεός
της αγάπης και του φωτός. Στη δε μεταπολίτευση συντελέστηκαν εγκλήματα αλλά
αυτό δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Κι όσο επικεντρώνεσαι στο δέντρο μοιραία
χάνεις το δάσος. Η μεταπολίτευση υπήρξε η πιο ειρηνική, η πιο παραγωγική
περίοδος στην ιστορία του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του.
Αναφορικά στα κρίματα που ανέφερα πριν αναμφίβολα ο μέγας
λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ χρεώνονται τη μεγαλύτερη ευθύνη. Τι
να πρωτοθυμηθούμε; Εξάλλου τα ξαναζήσαμε στον απόλυτο βαθμό στα χρόνια των
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Για κάποιους η ελπίδα σίγουρα ήρθε με :
- το ρουσφέτι
- το βόλεμα των ημετέρων
- τον κρατισμό
- τον αρρωστημένο συνδικαλισμό
- τη τερατώδη διόγκωση του δημοσίου χρέους
- τον εκφυλισμό της ελληνικής γλώσσας
- την έκπτωση των ηθικών αξιών
Και....και...και...
Αναμφίβολα επίσης και η Νέα Δημοκρατία έχει ευθύνες.
Γιατί δεν πολέμησε με το σθένος που έπρεπε κι έτσι εγκαθιδρύθηκε η ηγεμονία της
αριστεράς ενώ «γαλάζια παιδιά» βολεύτηκαν κι αυτά μια χαρά.
Το χειρότερο απ' όλα όμως μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα της
αριστεράς- της μεγαλύτερης πλάνης στην ιστορία της ανθρωπότητας - είναι η
διαμόρφωση χαρακτήρων και συνειδήσεων. Αυτός ο ελεεινός και τρισάθλιος
«δικαιωματισμός». Νόμος είναι αυτό που δικαιούμαι...και δικαιούμαι εκείνο....το
άλλο...όλα.
Πέσαμε όλοι - και φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- με τα
μούτρα στη κατανάλωση. Οι γονείς ό,τι στερήθηκαν εκείνοι και οι δικοί τους
γονείς, το προσέφεραν απλόχερα και δυστυχώς άκριτα και χωρίς έλεγχο στα παιδιά
τους.
Με δανεικά ζούσαμε
τόσα χρόνια, με διακοποδάνεια και εορτοδάνεια, δέκα κάρτες ο καθένας, από δύο
έως τέσσερα αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια χωρίς να αναφέρω τα στεγαστικά. Και
μια ωραία πρωία η φούσκα έσκασε και μας πήρε όλους και μας σήκωσε.
Όχι φίλε μου...
Αν δικαιούσαι κάτι είναι να παλέψεις και να αγωνιστείς με
εντιμότητα και αξιοπρέπεια.
Αν δικαιούσαι κάτι είναι να πιστέψεις σε κρυστάλλινες
αξίες που σου μεταλαμπάδευσαν οι πρόγονοί σου και οφείλεις να τις περάσεις στις
επόμενες γενιές.
Αν δικαιούσαι κάτι είναι να προτείνεις. Ναι φίλε μου καλά
άκουσες. Αντί να κάθεσαι και να περιμένεις να σε σώσουν άλλοι, πρότεινε λύσεις.
Σώσε πρώτα εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Από τις χίμαιρες,
τις ουτοπίες, τη κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας. Τη καταφυγή στον λαικισμό.
Το βόλεμα στον κρατισμό.
Και μετά σώσε τη χώρα σου.
Με τη καθημερινή στάση ζωής σου.
Με τον χαρακτήρα σου.
Με τη ψήφο σου.
