////////////////////////////////////////////////////////////////
Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
///////////////////////////////////////////////////////////////
Η υπάλληλος στο video club εξυπηρετεί έναν κύριο. Ο
κύριος βλέποντας ότι η κοπέλα δεν βρίσκει αμέσως τον τίτλο της ταινίας που
θέλει και πρέπει να ψάξει κι άλλο, παραχωρεί τη θέση του σε μια κυρία που απλώς
ήθελε να επιστρέψει κάποιες ταινίες που είχε πάρει και να πληρώσει - διαδικασία
πιο γρήγορη από τη δική του.
Η κυρία τελειώνει τη δουλειά της, κάνει μεταβολή και
κατευθύνεται προς την έξοδο του καταστήματος.
Η φωνή του κυρίου απευθυνόμενος στη κυρία, σε ήρεμο κι
ευγενικό τόνο, ηχεί ξαφνικά :
- Μήπως ξεχάσατε κάτι ;
- Όχι, τι εννοείτε;
- Ένα «ευχαριστώ» ίσως, που σας παραχώρησα τη θέση μου;
- Δε κατάλαβα;;;!!! Δεν πάτε καλά μού φαίνεται. .ορίστε
μας !!!
/////////////////////////////////////////////
Το ανωτέρω γεγονός που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα
μας έχει κι ένα θετικό στοιχείο : Η εν λόγω κυρία δεν έβρισε ( για τα καλά )
τον κύριο και επιπλέον του απευθύνθηκε στον πληθυντικό (πικρό χιούμορ) !! Και
κάπου εδώ τελειώνουν τα όποια θετικά σημεία.
Το θλιβερό για μένα δεν είναι ίσως η προαναφερθείσα
συμπεριφορά αν τη θεωρήσουμε ως ένα απλό μεμονωμένο γεγονός.
Το θλιβερό είναι μήπως στη σημερινή κοινωνία που ζούμε,
το «ευχαριστώ», η ευγένεια, οι καλοί τρόποι, είναι πλέον «υπερβολικοί» και
χρειάζονται όλο και λιγότερο.
