ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

.................................................................. Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας .................................................................... Λέξεις-πατρίκιοι.. Λέξεις-πληβείοι.. Λέξεις-πρόσφυγες.. Παραφράζοντας μια ρήση του Φρέντυ Γερμανού θα έλεγα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ποιητές. Κάποιοι από αυτούς είναι. Η αλαζονεία, η έπαρση, η ανάγκη για προβολή και μόνο, το δήθεν και το ψεύτικο είναι σαν ένα φιλί. Όλοι νιώθουμε και καταλαβαίνουμε πότε είναι βαθύ, μοναδικό και πότε εύκολα λησμονιέται. Ο ποιητής περπατάει σε δύσβατους και ακανθώδεις δρόμους - η αληθινή ποίηση μόνο από εκεί περνάει, από τη πέτρα και το αγκάθι. Σε αντίθεση με όλη αυτή τη καψουροποίηση που μας έχει κατακλύσει και που κακώς την ονοματίζω ποίηση. Φθήνια κι ευτέλεια. Στιχάκια που ούτε για φθηνό ημερολόγιο τοίχου δεν κάνουν. Ο ποιητής δεν είναι αμέτοχος των προβλημάτων που μαστίζουν τη κοινωνία, δεν είναι βιολέτα τσιγκολελέτα, δεν είναι αραγμένος στον γυάλινο θόλο του. Ο ποιητής έχει λόγο κ...

  Της νιότης το γλυκό νερό ένα φεγγάρι καρτερούσε με βήματα στα χιόνια την αγάπη τραγουδούσε ζέμπερες κρίνα  γιασεμιά του χρόνου τ' ακρογιάλι ζέμπερες  κρίνα  γιασεμιά του χρόνου η παραζάλη Οι μέρες όλες Σάββατο στους Αγίους τα δειλινά οι μέρες όλες Κυριακή οι μέρες όλες μουσική Γιάννης  Αποστόλης Τρύφωνας Δημήτρης ήμασταν παιδιά ήμασταν πουλιά Στη Φιλαδέλφεια σ' ένα παγκάκι μ' ένα marlboro κι ένα σουβλάκι περασμένες δώδεκα  Τρόλεϊ  δεν έχει τα λόγια μας ταξίδια αύριο πάλι εδώ για πολιτείες μακρινές λύπες και χαρές στιγμές αληθινές Μπύρα στη Ρενέ θα πιούμε τα κορίτσια που αγάπησαμε θα ονειρευτούμε ο Γιάννης το τραγούδι στη φυσαρμόνικα ο Τόλης για Κυψέλη τράβηξε ο Τρύφωνας ο Δημήτρης στρατό θα πάει νήμα του χρόνου μια κλωστή ζωή μιας νύχτας η στιγμή Άνεμος  βροχή και σκόνη πήγε πρωί και ξημερώνει ήταν οι μέρες Κυριακή ήταν οι μέρες μουσική Γιάννης Αποστόλης Τρύφωνας  Δημήτρης ήμασταν παιδιά ήμασταν πουλιά /////////////////////////////////...

  //////////////////////////////////////////////////////////////// Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας /////////////////////////////////////////////////////////////// Οι μέρες είναι σαν το πρόσωπο μας, το βλέμμα μας. . Οι μέρες έχουν ψυχή, είναι ευλογημένες, οι μέρες είναι άψυχες, είναι ζωντανές, είναι σκοτωμένες, είναι σακατεμένες. Υπάρχουν μέρες που μοιάζουν με ένα μικρό παιδί που αγαπάμε. Υπάρχουν μέρες που ένα μικρό παιδί πεθαίνει και η ψυχή μας χάνει τα φτερά της. Οι μέρες είναι σαν τον καφέ, είναι γλυκές, πικρές, μαύρες, έχουν ή δεν έχουν άρωμα. Όταν ήμουν παιδί, τρελαινόμουν με τις Άγιες μέρες κι ευχόμουν να ήταν πολύ περισσότερες. Δεν είχε σχολείο αντιθέτως είχε πολύ παιχνίδι και σαφώς λιγότερες έγνοιες. Είναι στιγμές που η άγνοια είναι σκέτη ευλογία. Δεν ξέρεις τι σε περιμένει μεγαλώνοντας και δεν σου καίγεται καρφί γι΄ αυτό. Οι μέρες είναι σαν τα κεριά, άλλα αναμμένα, άλλα σβηστά. «Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα χρυσά, ζεστά και ζωη...

  Κύλησε άλλη μια μέρα είδα το χθες ολόξανθο είδα το χθες πανέμορφο να θυμηθώ να πω στο αύριο πιο όμορφο να γίνει λίμνη, βουνό θα γίνω αρκεί να ΄ρθει το αύριο αρκεί έξω να βγω Ο Gianni έφυγε δεν με χαιρέτησε και ο Luigi λείπει εδώ και μέρες ευλογία είναι τα γηρατειά με τα εγγόνια σου τριγύρω Δεν πρόλαβε ο Gianni ο Luigi ο Federico ο Alberto η Ilaria η Simona Τα δώρα φέτος τα χριστούγεννα ποιος άραγε θα δώσει; Παγωτό με κρέμα σοκολάτα στα παιδιά ποιος θ΄ αγοράσει; Τη μάσκα μου να βάλω μη ξεχάσω Γάντια να φορέσω χέρια να μην αγγίξω Λευκές σελίδες κατάμαυρου χαρτιού Λευκές σελίδες τα παραμύθια του παππού Γιορτάζει η άνοιξη στη Λομβαρδία Γλυκιά που είναι η μελωδία Λίμνη, βουνό θα γίνω αρκεί να ΄ρθει το αύριο αρκεί έξω να βγώ Il messaggio inizia a passare Sta notte mi fa paura Sta notte mi fa tremare /////////////////////////////////////////////////////////////////////// Τρύφωνας Παπαλεωνίδας ///////////////////////////////////////////////////////////////////////