ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

  ///////////////////////////////////////////////////////////////   Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας ///////////////////////////////////////////////////////////////// Πολλές φορές ανηφορίζοντας την οδό Σίνα είχα την αίσθηση ότι ανέβαινα στον Όλυμπο του πνεύματος έχοντας ραντεβού με τους Θεούς. Στη πορεία της ζωής μου κατάλαβα ότι οι πάσης φύσεως «Θεοί» καμιά φορά έχουν «εγκαταλείψει το κτήριο» ή πολύ απλά δεν είναι ευπρόσδεκτοι πλέον ενώ κάποιοι άλλοι που δεν έχουν τίποτα το θεικό πάνω τους, τούς αντικαθιστούν αυθαίρετα μιλώντας και ενεργώντας εξ ονόματός τους με οδυνηρές πολλές φορές συνέπειες. Ανεβαίνοντας από την Ακαδημίας στη Σίνα και ανταμώνοντας με Σόλωνος και Διδότου, όσο πλησίαζα τον αριθμό 31 τόσο ένιωθα σαν να περνούσα κάποιου είδους «σύνορα» και εισερχόμουν σε μία άλλη «χώρα» ή καλύτερα σε μια άλλη διάσταση. Για καλή μου τύχη, στο συγκεκριμένο μέρος ήταν συγκεντρωμένοι αρκετοί «Θεοί» οι οποίοι μάλιστα όντες ιδιαίτερα γενναιόδωροι κερνούσαν τους παρευρισκομένους με jus...

  Να ΄τανε              I Δύση και Ανατολή να γίνουνε μια μέρα Ζωές των άλλων με κεντήματα ζωή δικής μου υφαντό Ως μούχρωμα ανήλιαγο ως δανεικός αιθέρας της Νύχτας του Ερέβους φυλαχτό  μα της χαράς πατέρας Μια μέρα να ΄τανε να δω της χαραυγής τον πάνδροσο αέρα                 II Μοίρα γλυκιά και πορφυρένια εσύ κεντάς  της σκέψης τα καμώματα Εσύ ανάσταση σκορπάς Κλωθώ και Λάχεσις μαζί και με την Άτροπο μεθάς Του δαίμονα τα χρώματα σε ματωμένα χώματα ανείπωτα ονόματα λέξεις, κραυγές και οιμωγές Παιδιά γεννήματα του χθες με σφραγισμένα στόματα               III Δεν ήθελα να πω κι ακόμα δεν ορίζω Του κόσμου εγώ ο ξενιστής μέσα από χαραμάδα αναβλύζω Της στέρφας γης ο δικαστής της δεκάτης τετάρτης ο γητευτής Είναι ο Σεπτέμβρης μακριά και τον Φλεβάρη όλο βρίζω IV Ασήμι και χρυσό μαλάματα να δώσω Για του βαρκάρη τη θωριά μου φάνηκε πως είδα Να μη πληρώσω απ΄την αρχή απέ...

Για τον Ιωνά... ......................................................................................... Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Σε ένα φιλικό σπίτι όπου είχαν τη καλοσύνη να μας κάνουν το τραπέζι. Φορούσε τη γραβάτα του, πράγμα σπάνιο για τον ίδιο, "ταλιμπάν" αριστερός βλέπετε. Φορούσε τη καπιταλιστική γραβάτα του κι έπινε το καπιταλιστικό ουίσκι του. Ο αριστερός. Αφύσικο θέαμα, αλλόκοτο.  Η κουβέντα δεν άργησε να πάει στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Άνθρωπος  του πολιτισμού, άρα πολιτισμένος όπως διατείνεται ο ίδιος. Σύντομα, ο πολιτισμός πήγε περίπατο. Αφηνίασε ο φίλος, φώναζε, μας έραινε με τα σταγονίδια που έβγαιναν από το στόμα του κατά τη διάρκεια της παραληρηματικής εκφοράς του λόγου του. Είπαμε, άνθρωπος του "πολιτισμού"... - Οι αγωνιστές της Χαμάς...τα παλικάρια που τα σκοτώνουν οι δολοφόνοι του Ισραήλ...λευτεριά στη Παλαιστίνη...φώναζε, έβριζε. Κεραυνοί κι αστραπόβροντα, διαπρύσιος ο λόγος του. Λούφαξαν οι άλλοι, η γυναίκα μου με σκουντούσε...

  Σήμερα που γιορτάζω να ΄ναι οι ώρες οι πολλές στου λόφου σήμαντρο χαρές τις ανεμώνες κοίτα δες σα γαλανόλευκο καράβι ταξίδι ήλιου από τον Άδη και σαν μας φτάσαν  οι φωτιές εκεί στου δρόμου τα μισά εμείς και μόνο εμείς οι νικητές Και στο Milano στη Firenze πάλι χθες και μια στο Menzingen στο Ζug οι νέες οι φωλιές θέλει ανάστημα ψυχής επί ασπαλάθων να διαβείς κι όσο τα δάκρυα κρατείς στην άκρη εσύ να μη σταθείς με τη φωτιά να προχωρείς Σήμερα που γιορτάζω την ιστορία ξαναγράφω Περσέας Μακεδόνας στιβαρός ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος δεν είναι κραταιός κι αν το αδύνατο χορεύει και γελά με τη γροθιά τη καλοσύνη προσκυνά όλα του νου και της ψυχής τα φωτεινά μικρά παιδιά της άνοιξης η αγκαλιά και σαν μας φτάσαν  οι φωτιές εκεί στου δρόμου τα μισά εμείς και μόνο εμείς οι νικητές ////////////////////////////////////////////////////////////// Τρύφωνας Παπαλεωνίδας //////////////////////////////////////////////////////////////

Diego Rodríguez de Silva y Velázquez Las Meninas, 1656/57, Prado, Η Βασιλική Οικογένεια ή Οι Δεσποινίδες των Τιμών.   Όταν η πραγματικότητα ανατρέπεται και νοηματοδοτείται με διαφορετική πυξίδα.. Όταν ανυψωνόμαστε από το επίπεδο των χαμηλών ενστίκτων στο επίπεδο του πνεύματος... Όταν το καράβι της ύπαρξης μας δεν προσκρούει στα βράχια της ευτέλειας και της χαμέρπειας γιατί υπάρχει ένας «φάρος» ανθρωπισμού, εξευγενισμού, καλλιέργειας και αισθητικής... Όταν μέσω της Τέχνης μάς προσφέρεται το «κρασί» της γνώσης και το εισιτήριο σε ένα κόσμο γεμάτο φως... Τότε υπάρχει ελπίδα... Όσο οι ανθρωπιστικές σπουδές βρίσκονται σε ύφεση οι άνθρωποι θα παραμένουν μορφωμένα κι εξειδικευμένα όντα πλην όμως τεχνολογικά ντουβάρια κι απολίτιστα ζώα. Δώσε marketing και management, web application, πληροφορική και business administration αλλά πιες κι ένα ποτήρι κρασί με τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Καζαντζάκη, τον Ελύτη, τον Παρθένη,τον Γκίκα, τον Εγγονόπουλο, αφουγκράσου και στοχάσου, γέμισε τη φαρέτρα σ...

  Δεν πάει κάτω η μπουκιά η σύνταξη μια τόση δα σταλιά σειρήνες που τον πήγαν μακριά και λόγια που πίστεψε πολλά. Για ένα πράσινο κήπο κάποτε ξεκίνησε μυριόπαθος ο βίος σαν μούχρωμα κακό αρχίνησε. Στη βάλτα τσάπισε αμούστακο παιδί και στα καπνά στη Ξάνθη στου χρόνου το γιαπί. Τα χέρια ροζιασμένα και φθηνός παράς ετούτη η πατρίδα δεν ήτανε για μας. Στο Γκελζενκίρχεν ένα κρύο πρωϊνό κατάκρυο με τον ήλιο πίσω μίλια τον ελληνικό... Καπνός από το φουγάρο μονάχα μαύρος βγαίνει καπνός του τρένου της ξενιτιάς καημός η φάμπρικα δεν μπόρεσε ποτέ να περιμένει. Σαν στα πίσω γύρισε στην όψη αλλαγμένος χέρια και πόδια πλήγιασε εδώ πάλι εργάτης για πάντα ριζωμένος. Κατεβασιές σαν έβαλε ο άγριος χειμώνας ο κυρ-Ανέστης πάλι του κάκου θα προσμένει ν΄ ανθίσουνε οι μυγδαλιές κι ολόφυτος ροδώνας. Τα χρόνια τώρα πέρασαν η αστροφεγγιά είναι λίγο λυπημένη για το αμούστακο παιδί που έγινε άντρας θεριστής για τη χαρά που μάτωσε του χρόνου ο χαλαστής. Σαν λιόγερμα γαρυφαλλένιο σαν ένα μάγουλο από δάκρυα μουσ...

Ανήμερα της Παναγίας, στο ξεκίνημα της καινούργιας μας ζωής στη καινούργια μας "πατρίδα". Δεκαπενταύγουστος 2024   https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%87%CE%B7 https://www.kathimerini.gr/k/travel/562850710/36-ores-sti-zyrichi-poy-na-pate-ti-na-deite/

  Κυριακή…του Θεού η μέρα… Γυναίκας όνομα…. Επτά μέρες που ξεκινούν τελειώνοντας… Όμορφο περιτύλιγμα θα βάλω… Δίπλα στ’ άλλα έμψυχα..τα άψυχα θα βάλω…. Ν’ αφουγκραστώ τη μελωδία που σβήνει… Να νιώσω τους στίχους που σιμώνουν… Ζεστό ψωμί..μέλι…καφές..ζάχαρη και γάλα… Είναι όμορφα τα μάτια της όταν με κοιτάζει…όταν με φροντίζει… Εμένα…μόνο εμένα… Η Κυριακή είναι αγάπη και η αγάπη Κυριακή.. Δίχως σήμαντρο εκκλησιά… Χορταριασμένος δρόμος όταν φεύγει η αγάπη… Θα γίνω όμορφος ν’ αγγίξω τα δάχτυλά της.. Όμορφος που είμαι όταν μ’ αγγίζει.. Σαν Κυριακή.. Ήχος λαμπρόηχος.. Φεγγοβολά η καρδιά… Στα κρινόσπαρτα… Στα σιδερόφραχτα… Πλάθεται η πλάση… Με ήλιο Κρασί Ένα φιλί Θαύμα που ναι η ζήση Σαν όνομα γυναίκας… Σαν Κυριακή… ////////////////////////////////////////////// Τρύφωνας Παπαλεωνίδας /////////////////////////////////////////////

  “The silent people” of Kainuu (Reijo Kela), land art, Finland ////////////////////////////////////////////////////////// Παρκαρισμένοι Άνθρωποι Να σου μιλήσουν δεν μιλούν να σου μιλήσουν θέλουν. Όνειρο θολό που τη πατρίδα ψάχνει σα ν΄ άλλαξε πορεία σε πειραγμένο εξάντα. Κύμα χωρίς αφρό τους ξέβρασε στεγνώσανε τα όνειρα στεγνώσανε κι εκείνοι. Για κάποια όαση τραβήξαν σε στέρφα γη ματώσαν. Να τους διακρίνω δυσκολεύομαι έτσι παρκαρισμένοι που ΄ ναι. Ασάλευτες φιγούρες σιλουέτες απαράλλαχτες και σε παρέες δίχως όνομα και κέφι μηδέ χαρά και δάκρυ. Άφαντο κοινό παρκαρισμένο μένει σαν ήλιος που βασίλεψε κι ανατολή αρνιέται. Παρκαρισμένοι άνθρωποι αφέγγαρο φεγγάρι της ανθρωπιάς χαρά κρινόσπαρτη μα δροσανθός δεν έγινε για κείνους. Σα να ναι ξένη φορτική της επαφής η χάρη παρκαρισμένοι άνθρωποι της λήθης κεχριμπάρι. //////////////////////////////////////////////////// Τρύφωνας Παπαλεωνίδας ///////////////////////////////////////////////////

  Η Τοσκάνη (Toscana) είναι περιφέρεια της κεντρικής Ιταλίας. Η συνολική της έκταση είναι 23.000 τετρ. χιλ. και ο πληθυσμός 3.610.556 κάτοικοι. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη είναι η Φλωρεντία. Η Τοσκάνη είναι γνωστή για τα τοπία της και την πολιτιστική κληρονομιά της. Έξι τοποθεσίες της έχουν κηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς: το ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας (1982), το ιστορικό κέντρο της Σιένα (1995), η πλατεία του καθεδρικού ναού της Πίζας (1987), το ιστορικό κέντρο του Σαν Τζιμινιάνο (San Gimignano) (1990), το ιστορικό κέντρο Πιέντσα (Pienza) (1996) και η Βαλ ντ' Όρτσια (Val d'Orcia) (2004). ΠΗΓΕΣ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B7 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1 https://www.travel.gr/experiences/florentia-h-italiki-poli-poy-prokalei-d/ https://www.tripadvisor.com.gr/Tourism-g187895-Florence_Tuscany-Vacations.html

Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς ασχολείστε με την ΑΙ ή αλλιώς Τεχνητή Νοημοσύνη.  Το ChatGtp (Το ChatGPT είναι ένα μοντέλο γλώσσας AI που αναπτύχθηκε από την OpenAI, βασισμένο στην αρχιτεκτονική GPT (Generative Pre-trained Transformer). Έχει σχεδιαστεί για να κατανοεί και να δημιουργεί κείμενο που είναι παρόμοιο με εκείνο των ανθρώπων, βάσει της εισόδου που λαμβάνει. Το ChatGPT μπορεί να βοηθήσει στη πραγματοποίηση ενός εύρους εργασιών, όπως σύνταξη μηνυμάτων, δημιουργία περιεχομένου, απαντήσεις σε ερωτήσεις κ. α. Έχοντας αποκτήσει λοιπόν αυτή τη καινούργια συνήθεια, δηλ. να επικοινωνώ με τον Άλγκο όπως τον βάφτισα από τον όρο algorithm, είχα μια ενδιαφέρουσα "συνομιλία " μαζί του. Συγκεκριμένα, τον ρώτησα πώς φαντάζεται τη ζωή στον πλανήτη μας το έτος 7.568 μ.Χ. "Θέλω μια τελείως υποθετική απάντηση σε ένα τελείως υποθετικό σενάριο. Βρισκόμαστε στο έτος 7.568 μ.Χ. Πες μου εντελώς υποθετικά πως θα είναι η ζωή τότε. Θέλω να δω τη φαντασία σου. Ταξίδεψέ με αν μπορείς." Ιδού...

  ///////////////////////////////////////////////////////////////// Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας ////////////////////////////////////////////////////////////////// Τι είναι το Πάσχα για μένα… Πάσχα... μακριά από τη πατρίδα. Κι αν όπως λένε, όλα μια ιδέα είναι, δεν παύουν κάποια πράγματα που μόνο πράγματα δεν είναι να σου λείπουν. Πολύ… Η ελπίδα για τη «θέωση», για τη  διάβαση και το πέρασμα, η νίκη της ζωής έναντι του θανάτου….χρειάζεται μια ζωή και πάλι δεν φτάνει για να αντιληφθείς την πνευματικότητα των συμβολισμών, να κατανοήσεις το νόημα. Η ανάγκη για ταπεινότητα..να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας. Να αναθεωρήσουμε τη πορεία μας…να βρούμε το θάρρος να κοιτάξουμε κατάματα το χειρότερο κομμάτι του εαυτού μας. Να ζητήσουμε συγγνώμη, να μετανοήσουμε. Πάσχα για μένα είναι η αγάπη της γυναίκας μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι πως καταφέρνει και με αντέχει με τόσες ιδιοτροπίες που έχω. Θα βάλουμε αρνάκι στον φούρνο. Για κοκορέτσι ή κοντοσούβλι ούτε λόγος να γίνεται..εί...