Τριστάνος

Για τα μυστήρια θα πω

του πέρα κόσμου μακρινά

για θάλασσες

φαράγγια

δειλινά

για τη τιμή που η μέρα μάτωσε

για τον  έρωτα

που μες τη νύχτα φώλιασε

Ανταμοιβή στο πρέπει

να βρεις τον εαυτό σου

μέρα τη μέρα πάλι

ν΄ απαρνηθείς το λογικό σου

μέρα τη μέρα πάλι

εκεί

στη Κορνουάλη

Με χώμα και νερό

ο έρωτας βροχή θα γίνει

μια θάλασσα

λευκώλενος

τα μαύρα τα πανιά

σε φίλτρα μαγικά

Καρπός εσύ

του Ριβαλάν

στον Άδη ο βασιλιάς πηγαίνει

νήμα ζωής κομμένο

χέρι του Δούκα Μόργκαν φονικό

θλιμμένης Μπλανσεφλέρ ανθός.

Γιορτή η πρώτη θλιβερή

κι η λύπη

συμφορά σου

θλιμμένος θα ΄σαι

μια ζωή

Τριστάνος

τ΄ όνομά σου

Βασιλιάς ο Μάρκος έγινε

κύρης σου κι αφέντης

Τριστάνο τη Βρετάνη

πίσω σου ν΄ αφήσεις

της Ιρλανδίας την Ιζόλδη

για κείνον

να κερδίσεις

Άνθη

ρίζες

χόρτα

σε κρασί

για της αγάπης

τ΄ αθάνατο φιλί

Εκείνοι που θα πιουν

μαζί θ΄ αγαπηθούν

Εκείνοι που θα πιουν

δεν έπρεπε να σμίξουν

Μα να τη δεις μονάχα

μόνο για μια στιγμή

με τη σημαία τη λευκή

σημαία του πλοίου μαύρη

εκείνη δεν θα΄ρθεί

Περίεργα που είναι

της μοίρας τα παιχνίδια

Η Ιζόλδη η ξανθή

μες στη δική σου αγκαλιά

κι εσύ

στον Άδη κατεβαίνεις

Η αγάπη βασίλεια δεν χαλά

δυο καρδιές χτυπάνε

χτυπάνε δυνατά

δυο καρδιές

δυο ιτιές

Γιορτή η πρώτη θλιβερή

κι η λύπη

συμφορά σου

θλιμμένος θα ΄σαι

μια ζωή

Τριστάνος

τ΄ όνομά σου

////////////////////////////////////////////////////

Τρύφωνας Παπαλεωνίδας

////////////////////////////////////////////////////

Λήθη

 

Είπαν δυο κουβέντες από κοντά

η Απώλεια με την Αγάπη

Ήπιαν της λήθης το κρασί

και φτιάξαν μουσική

Είπαν πολλά και άλλα

πώς δεν αλλάζουν οι καιροί

μα οι άνθρωποι μονάχα

Έγινε απώλεια η αγάπη

και η γιορτή μας λήθη

Είσαι ένας άνθρωπος μικρός

σ΄ ένα μεγάλο κόσμο

//////////////////////////////////////////////////////

Τρύφωνας Παπαλεωνίδας

Όχι φίλε μου...

 

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει πλην όμως η κακιά σκουριά της αριστεράς δεν φεύγει εύκολα.

Είναι φορές που σκέφτομαι ότι ο Θεός μας τιμώρησε πολύ σκληρά για τα κρίματα της μεταπολίτευσης...σαν να περάσαμε για 4,5 χρόνια κάποιου είδους καθαρτήριο.

Από την άλλη, αφήνοντας τον Dante Alighieri και τη Comedia Divina, είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και ο δικός μας Θεός είναι ο Θεός της αγάπης και του φωτός. Στη δε μεταπολίτευση συντελέστηκαν εγκλήματα αλλά αυτό δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Κι όσο επικεντρώνεσαι στο δέντρο μοιραία χάνεις το δάσος. Η μεταπολίτευση υπήρξε η πιο ειρηνική, η πιο παραγωγική περίοδος στην ιστορία του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του.

Αναφορικά στα κρίματα που ανέφερα πριν αναμφίβολα ο μέγας λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ χρεώνονται τη μεγαλύτερη ευθύνη. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Εξάλλου τα ξαναζήσαμε στον απόλυτο βαθμό στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Για κάποιους η ελπίδα σίγουρα ήρθε με :

- το ρουσφέτι

- το βόλεμα των ημετέρων

- τον κρατισμό

- τον αρρωστημένο συνδικαλισμό

- τη τερατώδη διόγκωση του δημοσίου χρέους

- τον εκφυλισμό της ελληνικής γλώσσας

- την έκπτωση των ηθικών αξιών

Και....και...και...

Αναμφίβολα επίσης και η Νέα Δημοκρατία έχει ευθύνες. Γιατί δεν πολέμησε με το σθένος που έπρεπε κι έτσι εγκαθιδρύθηκε η ηγεμονία της αριστεράς ενώ «γαλάζια παιδιά» βολεύτηκαν κι αυτά μια χαρά.

Το χειρότερο απ' όλα όμως μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα της αριστεράς- της μεγαλύτερης πλάνης στην ιστορία της ανθρωπότητας - είναι η διαμόρφωση χαρακτήρων και συνειδήσεων. Αυτός ο ελεεινός και τρισάθλιος «δικαιωματισμός». Νόμος είναι αυτό που δικαιούμαι...και δικαιούμαι εκείνο....το άλλο...όλα.

Πέσαμε όλοι - και φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- με τα μούτρα στη κατανάλωση. Οι γονείς ό,τι στερήθηκαν εκείνοι και οι δικοί τους γονείς, το προσέφεραν απλόχερα και δυστυχώς άκριτα και χωρίς έλεγχο στα παιδιά τους.

 Με δανεικά ζούσαμε τόσα χρόνια, με διακοποδάνεια και εορτοδάνεια, δέκα κάρτες ο καθένας, από δύο έως τέσσερα αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια χωρίς να αναφέρω τα στεγαστικά. Και μια ωραία πρωία η φούσκα έσκασε και μας πήρε όλους και μας σήκωσε.

Όχι φίλε μου...

Αν δικαιούσαι κάτι είναι να παλέψεις και να αγωνιστείς με εντιμότητα και αξιοπρέπεια.

Αν δικαιούσαι κάτι είναι να πιστέψεις σε κρυστάλλινες αξίες που σου μεταλαμπάδευσαν οι πρόγονοί σου και οφείλεις να τις περάσεις στις επόμενες γενιές.

Αν δικαιούσαι κάτι είναι να προτείνεις. Ναι φίλε μου καλά άκουσες. Αντί να κάθεσαι και να περιμένεις να σε σώσουν άλλοι, πρότεινε λύσεις.

Σώσε πρώτα εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Από τις χίμαιρες, τις ουτοπίες, τη κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας. Τη καταφυγή στον λαικισμό. Το βόλεμα στον κρατισμό.

Και μετά σώσε τη χώρα σου.

Με τη καθημερινή στάση ζωής σου.

Με τον χαρακτήρα σου.

Με τη ψήφο σου.

Λύπη

 

Χαιρετώ σε λύπη που με χαρά ανθίζεις

πέπλο το νυχτερινό μιας γερασμένης μέρας

ίσκιος ο παρένθετος σ΄απομεινάρι φωτεινό

Ε, καραβοκύρη στάσου

κινήσαμε για πέρατα

μια λέξη για να βρούμε

Τα διάβηκες τα πέρατα

με της χαράς τη λύπη

και λέξη η σιωπή σου

///////////////////////////////////////////////////

Τρύφωνας  Παπαλεωνίδας

///////////////////////////////////////////////////