Αναρτήσεις

150 χρόνια αποτυχίες: Οι οικονομικές προβλέψεις του ψευδοπροφήτη Μαρξ

Εικόνα
  150 χρόνια αποτυχίες: Οι οικονομικές προβλέψεις του ψευδοπροφήτη Μαρξ Εξαθλίωση των μαζών λόγω της συσσώρευσης κεφαλαίου, καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός, αναπόφευκτη ανάδυση των μονοπωλίων και λοιπές ιστορίες για (οικονομικά αναλφάβητους) αγρίους. .............................. Του Νίκου Μάρη .............................. Ξεκινώντας από την ελαττωματική βάση της Εργασιακής Θεωρίας της Αξίας, ο Καρλ Μαρξ έκανε μια σειρά από προβλέψεις για τον καπιταλισμό που ο χρόνος έχει αποδείξει ως λανθασμένες. Μεταξύ αυτών είναι η εξαθλίωση των μαζών λόγω της συσσώρευσης κεφαλαίου, η χρόνια υπερπαραγωγή, ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός και η αναπόφευκτη ανάδυση των μονοπωλίων. Εξαθλίωση Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής του Μαρξ, ο καπιταλισμός βελτίωνε ήδη τις υλικές συνθήκες των εργαζομένων και ανέβαζε το βιοτικό επίπεδο. Η Βιομηχανική Επανάσταση, μαζί με τις εξελίξεις στην τεχνολογία και την παραγωγικότητα, επέτρεψε ακόμη και στους εργαζόμενους με χαμηλή ειδίκευση να επιτύχουν ένα βιοτικό ε...

Το καταφύγιο που φθονούμε

Εικόνα
  Οι μέρες φωτίζονται από τους στίχους, όπως οι νύχτες απ’ τους φάρους. Τότε γιατί το χάσμα μεγαλώνει; Γιατί; Το χάσμα ανάμεσα στους ποιητές και στην ίδια τη κοινωνία.. Ο ποιητής ιδιωτεύει, γράφει πια για τα δικά του πάθη κι έτσι η ποίηση ματώνει, με άσφαιρα πυρά η μάχη της . Γιατί η ποίηση είναι τα πάθη του κόσμου, είναι κελάηδισμα που δεν εξηγείται όπως έλεγε ο Βαλερύ, είναι εκείνη που χρεώνεται με τόκους υπερημερίας για τον πόνο των άλλων, όπως έλεγε ο Μαγιακόφσκι. Ο εκφυλισμός της, η απουσία της από τα μετερίζια των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο είναι χαίνουσα πληγή.. Η αμορφωσιά του κόσμου είναι χαίνουσα πληγή.. Παραφράζοντας τη Λένα Παπά, θα λέγαμε ότι η καλοπέραση, ο ιδιωτικός βίος, η εξιδανίκευση της ατομικότητας, η αλλοτρίωση μέσα από την στρεβλή χρήση της τεχνολογίας, η ύφεση των ανθρωπιστικών σπουδών είναι μαχαιριά στης ποίησης το κρουστό κορμί. Έτσι, οι φονιάδες καιροί επιστρέφουν και ρόδινα μωρά δεν γεννιούνται σε μέλλον μ΄ αστέρια αλλά ισχνά, σκελετωμένα μωρά σε βάρκε...

25η Μαρτίου 1821

Εικόνα
  Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας                                                                         ........................................ Να πάρουμε μια ανάσα...να καθίσουμε να σκεφθούμε βρε αδερφέ... Και γιατί σήμερα, ανήμερα 25ης Μαρτίου; Να σκεφθούμε τα του εαυτού μας πλην όμως να σκεφθούμε καλά, χωρίς βιασύνες κι ευκολίες. Και τώρα τα δύσκολα.. Μπορούμε να σκεφθούμε χωρίς ιδιοτέλεια; - χωρίς να επιζητούμε την αναγνώριση; - χωρίς την επιβεβαίωση από τους άλλους; - χωρίς το χειροκρότημα; Μάθαμε στο like βλέπεις και χωρίς αυτό χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Και να σκεφθείς ότι όλοι εκείνοι πριν από 200 περίπου χρόνια, άνθρωποι απλοί σαν κι εμάς, θυσιάστηκαν για μας. Άνθρωποι απλοί, άνθρωποι ανώτεροι. Χωρίς like, πολιτικές ορθότητες, πολυπλοκότητες, δικαιωματισμούς. Για τον λαό χωρίς λαϊκισμ...

Απώλεια

Εικόνα
  Ετούτα εδώ τα γράμματα σα πικραμύγδαλα να μοιάζουν Για τη χαμένη άνοιξη μιλούν και γι΄ άλλες πολλές που θα ΄ρθουν Για τα χρόνια που περνούν κλαδί αγριελιάς στου ρολογιού το τζάκι Πρωτοκύβερνε Πελασγικέ ιμερόφωνε αλλοτινέ τη γνώση τη λευτεριά την αγάπη πώς ν΄ αφουγκραστείς; Με τ΄ ακροδάχτυλα του νου και της καρδιάς προσμένεις και γροικάς για κόσμο αφανέρωτο μελίρρυτο ατελεύτητο πρωτόφαντο σχιστολιθικό Ο κόσμος κύρης σου εχάθη και γίνηκε άλλος κόσμος Βασιλιάς ο Ρήγας σου ο λαβωμένος και Ρήγισσα η ορφάνια Ταλαίφρων πολυτλήμων ο καιρός η χώρα η Ελλάδα σου γκαστρώθηκε η Αρετούσα η μονάκριβη  σε ξένα χώματα λυτρώθηκε Ακούσατε ακούσατε, σ΄ Ανατολή και Δύση: μη τη πατρίδα μου είδατε στολισμένη και λαμπρή; Καθάρια σ΄ άγια ζήση; Σε πέλαγα στο λιόγερμα εκεί να τη γυρέψεις Πώς ν΄ αγναντέψεις της εποχής τη θάλασσα μέσα στο ασκημάδι; Μηδέ καθάρια  μηδέ και σ΄ άγια ζήση μα στις φωνές μικρών παιδιών στις φωνές των ποιητών στο δάκρυ όταν ανθίσει ............................................

Οι λέξεις που φεύγουν - Οι λέξεις που έρχονται

Εικόνα
///////////////////////////////////////////////////////////////////    Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας /////////////////////////////////////////////////////////////////// Μέσα από το τζάμι του λεωφορείου που σε πάει στο αεροπλάνο....βλέπεις τις λέξεις, τις τελευταίες...σε λίγες ώρες θα βρεθείς σε άλλη γη. Θ' ανταμώσεις μ' άλλες λέξεις. Οι λέξεις που φεύγουν...οι λέξεις που έρχονται... "Απομακρυνθείτε από τις πόρτες, κλείνουν αυτόματα ", "Έλεγχος αποσκευών",  "Επιβίβαση-Aποβίβαση"... οι λέξεις που τελειώνουν....οι λέξεις οι ελληνικές.... Στη ταινία "Η αιωνιότητα και μια μέρα", στη παραλία της Θεσσαλονίκης, ο ήρωας της ταινίας έλεγε σε ένα μικρό αγόρι να του φέρει λέξεις και για κάθε λέξη που θα του έφερνε θα του έδινε εκατό δραχμές. Σκηνοθέτης δεν είμαι και ήρωας ποτέ μου δεν υπήρξα. Τα δε εκατόδραχμα μάς έχουν τελειώσει εδώ και πολύ καιρό. Όμως οι λέξεις είναι εδώ, είναι πάντα εδώ και πολλές φορές καρφώνονται σαν πρόκες για να μη τις παίρν...

Οδός Σίνα, αριθμός 31 ( I.F.A. )

Εικόνα
  ///////////////////////////////////////////////////////////////   Γράφει ο Τρύφωνας Παπαλεωνίδας ///////////////////////////////////////////////////////////////// Πολλές φορές ανηφορίζοντας την οδό Σίνα είχα την αίσθηση ότι ανέβαινα στον Όλυμπο του πνεύματος έχοντας ραντεβού με τους Θεούς. Στη πορεία της ζωής μου κατάλαβα ότι οι πάσης φύσεως «Θεοί» καμιά φορά έχουν «εγκαταλείψει το κτήριο» ή πολύ απλά δεν είναι ευπρόσδεκτοι πλέον ενώ κάποιοι άλλοι που δεν έχουν τίποτα το θεικό πάνω τους, τούς αντικαθιστούν αυθαίρετα μιλώντας και ενεργώντας εξ ονόματός τους με οδυνηρές πολλές φορές συνέπειες. Ανεβαίνοντας από την Ακαδημίας στη Σίνα και ανταμώνοντας με Σόλωνος και Διδότου, όσο πλησίαζα τον αριθμό 31 τόσο ένιωθα σαν να περνούσα κάποιου είδους «σύνορα» και εισερχόμουν σε μία άλλη «χώρα» ή καλύτερα σε μια άλλη διάσταση. Για καλή μου τύχη, στο συγκεκριμένο μέρος ήταν συγκεντρωμένοι αρκετοί «Θεοί» οι οποίοι μάλιστα όντες ιδιαίτερα γενναιόδωροι κερνούσαν τους παρευρισκομένους με jus...

Να ΄τανε

Εικόνα
  Να ΄τανε              I Δύση και Ανατολή να γίνουνε μια μέρα Ζωές των άλλων με κεντήματα ζωή δικής μου υφαντό Ως μούχρωμα ανήλιαγο ως δανεικός αιθέρας της Νύχτας του Ερέβους φυλαχτό  μα της χαράς πατέρας Μια μέρα να ΄τανε να δω της χαραυγής τον πάνδροσο αέρα                 II Μοίρα γλυκιά και πορφυρένια εσύ κεντάς  της σκέψης τα καμώματα Εσύ ανάσταση σκορπάς Κλωθώ και Λάχεσις μαζί και με την Άτροπο μεθάς Του δαίμονα τα χρώματα σε ματωμένα χώματα ανείπωτα ονόματα λέξεις, κραυγές και οιμωγές Παιδιά γεννήματα του χθες με σφραγισμένα στόματα               III Δεν ήθελα να πω κι ακόμα δεν ορίζω Του κόσμου εγώ ο ξενιστής μέσα από χαραμάδα αναβλύζω Της στέρφας γης ο δικαστής της δεκάτης τετάρτης ο γητευτής Είναι ο Σεπτέμβρης μακριά και τον Φλεβάρη όλο βρίζω IV Ασήμι και χρυσό μαλάματα να δώσω Για του βαρκάρη τη θωριά μου φάνηκε πως είδα Να μη πληρώσω απ΄την αρχή απέ...