Για τον Ιωνά...
.........................................................................................
Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Σε ένα φιλικό σπίτι όπου είχαν τη καλοσύνη να μας κάνουν το τραπέζι. Φορούσε τη γραβάτα του, πράγμα σπάνιο για τον ίδιο, "ταλιμπάν" αριστερός βλέπετε. Φορούσε τη καπιταλιστική γραβάτα του κι έπινε το καπιταλιστικό ουίσκι του. Ο αριστερός. Αφύσικο θέαμα, αλλόκοτο.
Η κουβέντα δεν άργησε να πάει στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Άνθρωπος του πολιτισμού, άρα πολιτισμένος όπως διατείνεται ο ίδιος. Σύντομα, ο πολιτισμός πήγε περίπατο. Αφηνίασε ο φίλος, φώναζε, μας έραινε με τα σταγονίδια που έβγαιναν από το στόμα του κατά τη διάρκεια της παραληρηματικής εκφοράς του λόγου του. Είπαμε, άνθρωπος του "πολιτισμού"...
- Οι αγωνιστές της Χαμάς...τα παλικάρια που τα σκοτώνουν οι δολοφόνοι του Ισραήλ...λευτεριά στη Παλαιστίνη...φώναζε, έβριζε. Κεραυνοί κι αστραπόβροντα, διαπρύσιος ο λόγος του. Λούφαξαν οι άλλοι, η γυναίκα μου με σκουντούσε διακριτικά με τον αγκώνα της μη κάνω το λάθος και παρασυρθώ κι ανοίξω κι εγώ το στόμα μου και γίνει εκεί μέσα ....του Λιβάνου.
Δεν άντεξα...το άνοιξα το στόμα μου. Κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.
- Α ρε Γιάννη, του ΄πα, όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα...που να καταλάβουμε εμείς οι ignoranti, οι αδαείς τη σοφία των λεγομένων σου. Όμως, μου φαίνεται ότι όλο αυτό το πάθος σου, όλη αυτή η πύρινη μαγκιά σου πάει χαμένη. Η γυναίκα μου είχε καλύψει με τα χέρια της το πρόσωπό της λες κι έβλεπε, ένιωθε τη τέλεια καταιγίδα να πλησιάζει.
- Τι θέλεις να πεις; Μου αντέτεινε άγρια ο "πολιτισμένος".
- Θέλω να πω φιλαράκι ότι αυτά τα λόγια, με το ίδιο πάθος έπρεπε να πας και να τα πεις στη Ρικάρντα.
- Ποια Ρικάρντα; Με ρώτησε ενώ τα σταγονίδια συνέχισαν να πέφτουν στο χέρι μου.
- Η μητέρα της Σάνι. Ήταν 22 χρονών. Και μπορεί να μην έχεις παιδιά Γιάννη αλλά έχεις μια ανιψιά σαν τη Σάνι. Λάτρευε τη μουσική η Σάνι όπως η ανιψιά σου.
- Δεν ξέρω αυτή τη Ρικάρντα που λες ούτε τη κόρη της.
- Το ξέρω "φίλε" μου, όπως είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρεις ούτε τη Σοφία, τη μάνα του Θάνου του Αξαρλιάν, ούτε την Αγγελική που ήταν 4 μηνών έγκυος όταν κάηκε η Marfin στην Αθήνα. Βλέπεις, αυτές οι γυναίκες δεν είχαν το προνόμιο να είναι αριστερές όπως η μάνα του Φύσσα ή του Γρηγορόπουλου και να γίνουν σύμβολα, πρότυπα. Κάποιων το αίμα δεν είναι κόκκινο. Είναι αόρατη μελάνη. Η Σάνι, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, μην πάει και τζάμπα η μαγκιά σου, είχε πάει σε φεστιβάλ να ακούσει μουσική, να χορέψει, να τραγουδήσει για τη συναδέλφωση των λαών, για την ειρήνη.
Η φωτιά και το πάθος του πολιτισμένου κάφρου άρχισαν σιγά σιγά να μετριάζονται. Σαν ένας λύκος που ενώ ετοιμάζεται να επιτεθεί σε πρόβατα βλέπει ξαφνικά μια αρκούδα μπροστά του.
- Δεν πρόλαβε η Σάνι...θα μείνει πάντα νέα...θα είναι για πάντα 22 ετών. Τη πυροβόλησαν οι "αγωνιστές" σου Γιάννη μου...τα " "παλικάρια" της Χαμάς. Και μετά έσυραν το άψυχο κορμάκι της στους δρόμους της Γάζας. Οι "αγωνιστές ". Στη μητέρα της, τη Ρικάρντα έπρεπε να είσαι τώρα μπροστά της Γιάννη μου και να ξεστομίζεις αυτά που τώρα ξεστομίζεις σ΄ εμάς. Βέβαια...δεν ξέρω αν θα προλάβαινες να γλιτώσεις από τα χέρια της. Και λέγοντας αυτά, στράφηκα στην Ελένη την οικοδέσποινα: - Βάλε στον φίλο μας, ένα δεύτερο ουισκάκι...είναι τσιτωμένος...τον πνίγει η "καπιταλιστική" γραβάτα του.
......................................
Αργότερα, το ίδιο βράδυ, κατά την επιστροφή, ένιωθα το δεξί μου χέρι να πονάει από τις αγκωνιές της γυναίκας μου...
- Δεν γίνεται μια φορά, μια φορά να κρατήσεις κλειστό το στόμα σου...τι θέλεις...να μη μας μιλάει κανένας στο τέλος;
Δεν είπα τίποτα. Έκανε ψύχρα...σήκωσα το βλέμμα μου στον ουρανό...το φεγγάρι έπαιζε κρυφτούλι με τα σύννεφα. Μου φάνηκε πως είδα το πρόσωπο του πατέρα μου να μού χαμογελάει...
////////////////////////////////////////////////////
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
////////////////////////////////////////////////////
