ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

  Να ΄τανε              I Δύση και Ανατολή να γίνουνε μια μέρα Ζωές των άλλων με κεντήματα ζωή δικής μου υφαντό Ως μούχρωμα ανήλιαγο ως δανεικός αιθέρας της Νύχτας του Ερέβους φυλαχτό  μα της χαράς πατέρας Μια μέρα να ΄τανε να δω της χαραυγής τον πάνδροσο αέρα                 II Μοίρα γλυκιά και πορφυρένια εσύ κεντάς  της σκέψης τα καμώματα Εσύ ανάσταση σκορπάς Κλωθώ και Λάχεσις μαζί και με την Άτροπο μεθάς Του δαίμονα τα χρώματα σε ματωμένα χώματα ανείπωτα ονόματα λέξεις, κραυγές και οιμωγές Παιδιά γεννήματα του χθες με σφραγισμένα στόματα               III Δεν ήθελα να πω κι ακόμα δεν ορίζω Του κόσμου εγώ ο ξενιστής μέσα από χαραμάδα αναβλύζω Της στέρφας γης ο δικαστής της δεκάτης τετάρτης ο γητευτής Είναι ο Σεπτέμβρης μακριά και τον Φλεβάρη όλο βρίζω IV Ασήμι και χρυσό μαλάματα να δώσω Για του βαρκάρη τη θωριά μου φάνηκε πως είδα Να μη πληρώσω απ΄την αρχή απέ...

Για τον Ιωνά... ......................................................................................... Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Σε ένα φιλικό σπίτι όπου είχαν τη καλοσύνη να μας κάνουν το τραπέζι. Φορούσε τη γραβάτα του, πράγμα σπάνιο για τον ίδιο, "ταλιμπάν" αριστερός βλέπετε. Φορούσε τη καπιταλιστική γραβάτα του κι έπινε το καπιταλιστικό ουίσκι του. Ο αριστερός. Αφύσικο θέαμα, αλλόκοτο.  Η κουβέντα δεν άργησε να πάει στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Άνθρωπος  του πολιτισμού, άρα πολιτισμένος όπως διατείνεται ο ίδιος. Σύντομα, ο πολιτισμός πήγε περίπατο. Αφηνίασε ο φίλος, φώναζε, μας έραινε με τα σταγονίδια που έβγαιναν από το στόμα του κατά τη διάρκεια της παραληρηματικής εκφοράς του λόγου του. Είπαμε, άνθρωπος του "πολιτισμού"... - Οι αγωνιστές της Χαμάς...τα παλικάρια που τα σκοτώνουν οι δολοφόνοι του Ισραήλ...λευτεριά στη Παλαιστίνη...φώναζε, έβριζε. Κεραυνοί κι αστραπόβροντα, διαπρύσιος ο λόγος του. Λούφαξαν οι άλλοι, η γυναίκα μου με σκουντούσε...